Do typowych cyberzagrożeń dla branży handlu detalicznego należą ataki z wykorzystaniem oprogramowania wymuszającego okup, inżynieria społeczna, nieautoryzowany dostęp do systemu oraz zagrożenia wewnętrzne. Branża handlu ...
Wektor ataku, znany również jako wektor zagrożeń, to sposób, w jaki cyberprzestępcy uzyskują dostęp do sieci lub systemu organizacji. Do typowych rodzajów wektorów ataków, przed którymi organizacje muszą się bronić, należą słabe i naruszone dane uwierzytelniające, ataki socjotechniczne, zagrożenia wewnętrzne, niezaktualizowane oprogramowanie, brak szyfrowania i błędy w konfiguracji. Organizacje muszą identyfikować wszystkie potencjalne wektory ataku i chronić przed nimi swoją sieć, aby uniknąć naruszeń bezpieczeństwa.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, czym są wektory ataku, jak są wykorzystywane oraz poznać osiem typowych rodzajów wektorów ataku i sprawdzić, jak zabezpieczyć przed nimi organizację.
Czym jest wektor ataku?
Wektor ataku odnosi się do określonej metody wykorzystywanej przez cyberprzestępcę do uzyskania nieautoryzowanego dostępu do systemów organizacji. Suma wektorów ataku stanowi powierzchnię ataku w organizacji, a im większa jest powierzchnia ataku, tym bardziej organizacja jest podatna na uzyskanie przez cyberprzestępców nieautoryzowanego dostępu. Po uzyskaniu nieautoryzowanego dostępu cyberprzestępcy mogą zainfekować sieć złośliwym oprogramowaniem, ukraść dane poufne i zakłócić działalność organizacji.
Jak wykorzystywane są wektory ataku?
Cyberprzestępcy stosują różne metody wykorzystania wektorów ataku i uzyskiwania nieautoryzowanego dostępu do sieci organizacji. Wektory ataku zazwyczaj dzielą się na dwie kategorie: aktywne i pasywne wektory ataku.
Aktywne wektory ataku
Cyberprzestępcy, którzy wykorzystują aktywne wektory ataku, próbują uzyskać nieautoryzowany dostęp do sieci organizacji i wyrządzić jej szkodę. Aktywne wektory ataku bezpośrednio szkodzą sieci systemów i zasobów organizacji, zmieniają lub uszkadzają ją, prowadząc do zakłócenia regularnych działań tej organizacji. Są one łatwe do wykrycia ze względu na bezpośrednie szkody w działalności organizacji. Typowe przykłady aktywnych wektorów ataku obejmują złośliwe oprogramowanie i ataki DDoS.
Pasywne wektory ataku
Pasywne wektory ataku są trudniejsze do wyśledzenia niż aktywne, ponieważ nie szkodzą bezpośrednio regularnym działaniom organizacji. Monitorują systemy organizacji, aby uzyskać dostęp do danych i innych poufnych informacji. Cyberprzestępcy wykorzystują luki w zabezpieczeniach do pozyskiwania informacji bez wpływu na systemy organizacji. Typowe przykłady pasywnych wektorów ataku to ataki socjotechniczne i ataki typu man-in-the-middle.
Osiem rodzajów wektorów ataku
Oto osiem typowych rodzajów wektorów ataku wykorzystywanych przez cyberprzestępców do uzyskania nieautoryzowanego dostępu do sieci organizacji.
Słabe i naruszone dane uwierzytelniające
Słabe i naruszone dane uwierzytelniające to jeden z głównych wektorów ataku wykorzystywanych przez cyberprzestępców do uzyskania nieautoryzowanego dostępu do sieci organizacji. Cyberprzestępcy mogą z łatwością łamać słabe hasła za pomocą cyberataków związanych z hasłami, takich jak atak siłowy i wypychanie danych uwierzytelniających. Mogą również wykorzystywać dane uwierzytelniające, które już zostały naruszone w wyniku wcześniejszych cyberataków lub wycieku danych w celu uzyskania nieautoryzowanego dostępu do sieci.
Złośliwe oprogramowanie
Złośliwe oprogramowanie to szkodliwe oprogramowanie, które cyberprzestępcy wykorzystują do zainfekowania sieci organizacji w celu wyrządzenia szkody i kradzieży danych poufnych. Cyberprzestępcy potajemnie instalują złośliwe oprogramowanie, wykorzystując luki w zabezpieczeniach lub nakłaniając użytkowników do zainstalowania złośliwego oprogramowania za pomocą wyłudzania informacji i innych metod. Wykorzystują różne rodzaje złośliwego oprogramowania do kradzieży danych organizacji, takie jak oprogramowanie wymuszające okup (ransomware), oprogramowanie szpiegujące (spyware), konie trojańskie i wirusy.
Ataki socjotechniczne
Ataki socjotechniczne to metoda manipulacji psychologicznej wykorzystywana przez atakujących w celu nakłonienia ofiar do ujawnienia prywatnych informacji. Cyberprzestępcy wykorzystują ataki socjotechniczne, aby nakłonić członków organizacji do przekazania poufnych informacji, takich jak hasła, w celu uzyskania nieautoryzowanego dostępu do jej sieci.
Najczęstszą formą ataku socjotechnicznego wykorzystywaną przez cyberprzestępców jest wyłudzanie informacji (phishing). Ma ono miejsce, gdy cyberprzestępcy podszywają się pod znane osoby, aby nakłonić ofiary do ujawnienia danych osobowych. Cyberprzestępcy wysyłają wiadomości e-mail lub wiadomości tekstowe ze złośliwymi załącznikami lub linkami, które ofiary ataku mogą kliknąć. Kliknięcie złośliwego linku powoduje przekierowanie ofiary na sfałszowaną stronę internetową, która pobiera złośliwe oprogramowanie na urządzenie lub prosi o ujawnienie danych osobowych.
Zagrożenie wewnętrzne
Zagrożenia wewnętrzne to cyberzagrożenia pochodzące z wnętrza organizacji. Mają miejsce, gdy obecni lub byli pracownicy, partnerzy, wykonawcy lub dostawcy powodują naruszenie poufnych danych i systemów, umyślnie lub nieumyślnie. Złośliwe zagrożenia wewnętrzne dążą do celowego sabotażu organizacji poprzez wyciek lub kradzież danych poufnych. Atakujący wykorzystują również zaniedbania użytkowników wewnętrznych, którzy nie przestrzegają najlepszych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa. Nieostrożni członkowie organizacji mogą popełnić zwykły błąd ludzki, który prowadzi do naruszenia danych, na przykład padając ofiarą ataku phishingowego.
Niezaktualizowane oprogramowanie
Cyberprzestępcy często wykorzystują nowe luki w zabezpieczeniach nieaktualnego oprogramowania i systemów, aby uzyskać nieautoryzowany dostęp do organizacji lub urządzenia osoby. Jednak regularne aktualizowanie starszego oprogramowania usuwa większość błędów i wad, które cyberprzestępcy mogą wykorzystać. Jeśli w organizacjach oprogramowanie nie jest aktualizowane, cyberprzestępcy mogą wykorzystać je jako wektor ataku do kradzieży danych poufnych organizacji.
Brak szyfrowania
Szyfrowanie to proces konwersji danych z czytelnego formatu, znanego jako zwykły tekst, na format nieczytelny, znany jako szyfrogram. Szyfrogram składa się z losowych ciągów znaków, których nie można odczytać bez odszyfrowania za pomocą klucza szyfrowania z powrotem do postaci zwykłego tekstu. Szyfrowanie pomaga chronić dane poufne podczas przesyłania i ich przechowywania przed kradzieżą, odczytaniem lub zmianą przez nieautoryzowanych użytkowników.
Brak szyfrowania często prowadzi do przesyłania danych w postaci zwykłego tekstu, który cyberprzestępcy mogą odczytać i ukraść za pomocą ataków typu man-in-the-middle (MITM). Ataki te mają miejsce, gdy cyberprzestępcy przechwytują dane podczas wymiany pomiędzy dwoma stronami. Często cyberprzestępcy wykorzystują niezaszyfrowane połączenia sieciowe do podsłuchiwania, kradzieży i zmiany ruchu internetowego.
Ataki DDoS
Atak DDoS (rozproszona odmowa usługi) to cyberatak, w którym atakujący próbuje spowolnić działanie serwera lub spowodować jego awarię, przeciążając go ruchem internetowym. Cyberprzestępcy często wykorzystują zainfekowane urządzenia znane jako boty, do przeprowadzania ataków DDoS. Stosują je do wykorzystania ograniczonej przepustowości serwera sieciowego organizacji w celu zakłócenia jego normalnego działania.
Błędne konfiguracje
Organizacje mogą borykać się z problem nadmiernej złożoności swoich systemów, który sprawia, że sieć ma luki w ustawieniach lub rozbieżne kontrole bezpieczeństwa. Systemy, które są konfigurowane ręcznie, mogą zawierać błędy i luki, jeśli konfiguracja jest nieprawidłowa. Cyberprzestępcy wykorzystują błędy w konfiguracji w celu uzyskania nieautoryzowanego dostępu do sieci organizacji.
Metody ochrony przed wektorami ataku
Organizacje muszą chronić się przed wektorami ataków i zapobiegać nieautoryzowanemu dostępowi do sieci. Oto najlepsze sposoby zabezpieczenia sieci przed wektorami ataków.
Korzystanie z menedżera haseł firmowych
Menedżer haseł firmowych to narzędzie, które pracownicy wykorzystują do bezpiecznego przechowywania danych logowania do kont służbowych, zarządzania nimi, śledzenia ich, udostępniania i ochrony. Hasła są przechowywane w cyfrowo zaszyfrowanym magazynie, do którego można uzyskać dostęp tylko przy użyciu silnego hasła głównego. Pracownicy mogą przechowywać w magazynie haseł nie tylko hasła, ale także klucze SSH, dowody tożsamości i inne ważne dokumenty.
Organizacje powinny umożliwić pracownikom korzystanie z menedżera haseł firmowych, aby zapewnić dobrą higienę haseł. Menedżer haseł firmowych zapewnia administratorom pełny wgląd w praktyki pracowników w zakresie haseł. Organizacje mogą skutecznie egzekwować zasady dotyczące haseł, ponieważ menedżery haseł firmowych identyfikują słabe hasła i zachęcają użytkowników do ich wzmocnienia. Menedżer haseł firmowych umożliwia również pracownikom bezpieczne udostępnianie haseł w razie potrzeby.
Przeprowadź szkolenia pracowników dotyczące najlepszych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa
Nieostrożni pracownicy są jednym z najczęstszych wektorów ataku, które cyberprzestępcy wykorzystują do uzyskania nieautoryzowanego dostępu do sieci organizacji. Należy edukować pracowników w zakresie najlepszych praktyk dotyczących cyberbezpieczeństwa, aby zmniejszyć skuteczność cyberprzestępców.
Do najlepszych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa, których pracownicy powinni przestrzegać, należą:
- używanie silnych i niepowtarzalnych haseł do ochrony kont internetowych,
- włączanie uwierzytelniania wieloskładnikowego (MFA) zawszy, gdy to możliwe,
- unikanie nadmiernego dzielenia się informacjami w serwisach społecznościowych,
- rozpoznawanie cyberzagrożeń, których należy unikać,
- korzystanie z bezpiecznych metod udostępniania haseł,
- unikanie publicznych sieci wi-fi.
Aktualizuj oprogramowanie
Cyberprzestępcy wykorzystują luki w zabezpieczeniach nieaktualnego i niepoprawnego oprogramowania, aby uzyskać nieautoryzowany dostęp do sieci organizacji i często instalować złośliwe oprogramowanie. Aktualizacje oprogramowania usuwają większość luk w zabezpieczeniach i błędów wykorzystywanych przez cyberprzestępców i dodają funkcje zabezpieczeń, które lepiej chronią organizację. Należy regularnie aktualizować całe oprogramowanie w organizacji, aby zapobiegać wykorzystaniu przez cyberprzestępców niezaktualizowanego oprogramowania jako wektora ataku.
Zastosuj zasadę dostępu z najniższym poziomem uprawnień
Dostępu na zasadzie niezbędnych minimalnych uprawnień to założenie dotyczące cyberbezpieczeństwa, według którego użytkownikom i maszynom zapewnia się dostęp do sieci tylko na poziomie umożliwiającym im wykonywanie powierzonych zadań. Wdrożenie dostępu na zasadzie niezbędnych minimalnych uprawnień umożliwia organizacjom zmniejszenie liczby wektorów ataku, które cyberprzestępcy mogą wykorzystać. Dostęp na zasadzie niezbędnych minimalnych uprawnień określa, od których zasobów użytkownicy mają dostęp. W przypadku infiltracji sieci organizacji przez atakującego, ich dostęp będzie ograniczony do poziomu dostępu naruszonego urządzenie lub konta, co zapobiega poruszaniu się atakującego w sieci.
Zainwestuj w rozwiązania z zakresu cyberbezpieczeństwa
Organizacje muszą inwestować w rozwiązania z zakresu cyberbezpieczeństwa, aby zabezpieczać się przed wektorami ataków i zapobiegać ich wykorzystaniu przez cyberprzestępców. Oto kilka rozwiązań z zakresu cyberbezpieczeństwa, które organizacje powinny rozważyć.
- Zarządzanie dostępem uprzywilejowanym (PAM): narzędzie, które zabezpiecza konta z dostępem do wysoce poufnych systemów i danych oraz zarządza nimi. Rozwiązanie PAM zapewnia organizacjom pełny wgląd w to, kto uzyskuje dostęp do całej infrastruktury. Rozwiązania PAM umożliwiają organizacjom kontrolowanie dostępu do wszystkich sieci, aplikacji, serwerów i urządzeń oraz przeprowadzanie audytu.
- Oprogramowanie antywirusowe: program, który wykrywa znane złośliwe oprogramowanie, zapobiega jego działaniu i usuwa je z urządzenia. Atakujący próbują wykorzystać luki w zabezpieczeniach sieci organizacji do zainstalowania złośliwego oprogramowania. Oprogramowanie antywirusowe skanuje urządzenia organizacji, aby znaleźć ukryte złośliwe oprogramowanie i usunąć je. Wykrywa również nowe złośliwe oprogramowanie i zapobiega jego instalacji w sieci.
- Wirtualna sieć prywatna (VPN): usługa, która zabezpiecza połączenie internetowe i chroni prywatność w Internecie, maskując adres IP i szyfrując połączenie. Sieć VPN pomaga użytkownikom zachować anonimowość w Internecie i uniemożliwia odczytanie ruchu internetowego przez nieautoryzowanych użytkowników. Pomaga organizacjom chronić się przed atakami MITM.
Korzystaj z rozwiązania Keeper, aby zabezpieczyć organizację przed wektorami ataków
Najlepszym sposobem na zabezpieczenie organizacji przed wektorami ataków jest skorzystanie z rozwiązania PAM. PAM umożliwia organizacjom wdrożenie zasady niezbędnych minimalnych uprawnień i zapewnia pełny wgląd w całą infrastrukturę. Umożliwia organizacjom zapobieganie poruszaniu się atakujących wewnątrz sieci i niewłaściwemu wykorzystaniu uprawnień związanych z zagrożeniami wewnętrznymi.
KeeperPAM™ to rozwiązanie do zarządzania dostępem uprzywilejowanym wykorzystująca podejście zero-trust i zero-knowledge, które łączy w sobie następujące składniki: Keeper Enterprise Password Manager (EPM), Keeper Secrets Manager® (KSM) i Keeper Connection Manager® (KCM). Rozwiązanie KeeperPAM umożliwia organizacjom zabezpieczanie i kontrolę haseł, wpisów tajnych, połączeń i uprawnień na jednej ujednoliconej platformie.