Czym jest powierzchnia ataku?

Powierzchnia ataku odnosi się do wszystkich możliwych punktów, nazywanych również wektorami ataku, w których cyberprzestępcy mogą uzyskać dostęp do systemu i ukraść dane. Gdy powierzchnia ataku jest niewielka, łatwo nią zarządzać i chronić ją, dlatego maksymalne zmniejszenie powierzchni ataku jest koniecznością.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o powierzchniach ataku i sposobach zmniejszenia ich rozmiaru w organizacji przy zastosowaniu kilku naszych wskazówek.

Powierzchnia ataku a wektor ataku: czym się różnią?

Chociaż powierzchnia ataku i wektor ataku są często używane zamiennie, terminy te mają różne znaczenie. Powierzchnia ataku jest używana do opisania sumy wszystkich punktów, które cyberprzestępca może wykorzystać do uzyskania nieautoryzowanego dostępu do systemów i danych, natomiast wektor ataku opisuje określoną metodę, możliwą do wykorzystania przez cyberprzestępcę do uzyskania takiego dostępu. Niektóre typowe wektory ataku obejmują naruszenie danych uwierzytelniających, wyłudzanie informacji (phishing), złośliwe oprogramowanie (malware) i działania pracowników wewnętrznych.

Rodzaje powierzchni ataku

Istnieją trzy rodzaje powierzchni ataku: cyfrowa powierzchnia ataku, fizyczna powierzchnia ataku i powierzchnia ataku socjotechnicznego.

Cyfrowa powierzchnia ataku

Cyfrowa powierzchnia ataku obejmuje wszystkie elementy dostępne za pośrednictwem Internetu, które mogą ulec naruszeniu i zapewnić nieautoryzowany dostęp do sieci organizacji. Obejmuje to słabe hasła, aplikacje internetowe, protokoły sieciowe, niezabezpieczone kody, punkty dostępu systemu i interfejsy API.

Zasadniczo każdy punkt końcowy, który znajduje się poza zaporą organizacji i umożliwia dostęp za pośrednictwem Internetu, jest uważany za część cyfrowej powierzchni ataku.

Fizyczna powierzchnia ataku

Fizyczna powierzchnia ataku odnosi się do wszelkich zasobów i informacji, do których można uzyskać dostęp tylko fizycznie, na przykład w fizycznym biurze lub za pośrednictwem urządzeń końcowych (komputerów, sprzętu operacyjnego, urządzeń IoT). W przypadku fizycznej powierzchni ataku najczęstszymi wektorami ataku socjotechnicznego są szkodliwe działania wewnętrzne. Mogą być one podejmowane przez niezadowolonych pracowników, którzy nadużywają uprawnień dostępu, aby naruszać systemy za pomocą złośliwego oprogramowania i wykraść poufne informacje lub przez nieostrożnych pracowników, którzy stwarzają ryzyko poprzez stosowanie złych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Fizyczna powierzchnia ataku może obejmować na przykład hasła zapisane na kartce papieru, włamania fizyczne, a nawet skradzione urządzenia.

Powierzchnia ataku socjotechnicznego

Powierzchnia ataku socjotechnicznego jest określana na podstawie liczby upoważnionych użytkowników, którzy są podatni na ataki socjotechniczne. Socjotechnika wykorzystuje ludzkie słabości, manipulując ludźmi, aby nakłonić ich do udostępniania poufnych informacji, pobrania złośliwego oprogramowania i przesłania cyberprzestępcom pieniędzy. W przypadku powierzchni ataku socjotechnicznego najczęstszym wektorem ataku jest wyłudzanie informacji.

Podczas ataku phishingowego cyberprzestępcy wykorzystują psychologiczne strategie manipulacyjne, aby nakłonić ofiary do przekazania im pieniędzy i poufnych informacji, podszywając się pod osobę, lub firmę, którą ofiara zna. Wyłudzanie informacji najczęściej odbywa się za pośrednictwem wiadomości e-mail, ale zdarza się również poprzez wiadomości tekstowe i połączenia telefoniczne.

Dlaczego duża powierzchnia ataku stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa?

Duża powierzchnia ataku stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa organizacji, ponieważ trudniej jest zarządzać różnymi punktami, w których nieautoryzowana osoba może uzyskać dostęp do poufnych informacji, takich jak dane osobowe (PII) pracowników i klientów. Jeśli organizacja ma dużą powierzchnię ataku, naruszenie danych uwierzytelniających pracownika może stanowić ogromne zagrożenie dla bezpieczeństwa całej sieci wewnętrznej, zwłaszcza że wiele udanych cyberataków zaczyna się od naruszenia danych uwierzytelniających.

Ograniczenie powierzchni ataku zmniejszy podatność na ataki na punkty wejściowe do systemów, które bywają celem ataków. Mniejszymi powierzchniami ataku jest także łatwiej zarządzać w organizacji. Organizacje są w stanie śledzić wszelkie aktualizacje lub poprawki bezpieczeństwa i upewnić się, że pracownicy przestrzegają najlepszych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Jak zmniejszyć powierzchnię ataku w organizacji?

Możesz zmniejszyć powierzchnię ataku w organizacji, wdrażając zasadę niezbędnych minimalnych uprawnień (PoLP), prowadzając podejście zero-trust i szkoląc pracowników, a także regularnie aktualizując całe oprogramowanie, wszystkie systemy operacyjne i aplikacje.

Zainwestuj w menedżera haseł

Menedżer haseł to rozwiązanie, które zapewnia organizacjom wgląd w praktyki pracowników w zakresie haseł i kontrolę nad nimi oraz pomaga pracownikom w tworzeniu i bezpiecznym przechowywaniu haseł. Dzięki menedżerowi haseł administratorzy IT mogą monitorować użycie haseł w całej organizacji i narzucić stosowanie uwierzytelniania wieloskładnikowego (MFA), kontrolę dostępu opartą na rolach (RBAC) i dostęp na zasadzie niezbędnych minimalnych uprawnień, minimalizując powierzchnię ataku poprzez usunięcie słabych haseł i egzekwowanie zasad bezpieczeństwa, które lepiej chronią krytyczne dane.

Wprowadź zasadę niezbędnych minimalnych uprawnień

Zasada niezbędnych minimalnych uprawnień to koncepcja cyberbezpieczeństwa, zgodnie z którą pracownicy otrzymują dostęp tylko do informacji i systemów, których potrzebują do wykonywania swoich obowiązków służbowych. Wdrożenie tej zasady jest istotne, ponieważ przyznawanie pracownikom niepotrzebnych uprawnień zwiększa powierzchnię ataku w organizacji. Jeśli dojdzie do naruszenia, te niepotrzebne uprawnienia ułatwiają cyberprzestępcom poruszanie się po sieci wewnątrz organizacji.

Przyjmij podejście zero-trust

Zero-trust to struktura bezpieczeństwa, która wymaga ciągłej weryfikacji wszystkich użytkowników i urządzeń oraz ścisłego ograniczenia dostępu do systemów i danych. Podejście zero-trust opiera się na trzech podstawowych założeniach: zakładaj naruszenie, sprawdzaj drobiazgowo i zapewniaj minimum uprawnień.

• Zakładanie, że może dojść do naruszenia: zasada ta zasadniczo uwzględnia fakt, że każdy użytkownik sieci, zarówno człowiek, jak i maszyna, może paść ofiarą naruszenia, dlatego sieć powinna być podzielona na segmenty i należy stosować kompleksowe szyfrowanie chroniące dane.
• Drobiazgowa weryfikacja: każdy człowiek lub maszyna musi potwierdzić tożsamość, zanim uzyska dostęp do sieci, systemów, aplikacji i danych organizacji.
• Minimalne niezbędne uprawnienia: po zalogowaniu się do sieci użytkownicy powinni mieć dostęp wyłącznie do systemów i danych niezbędnych do wykonywania swoich obowiązków.

Dzięki przyjęciu podejścia zero-trust organizacje redukują powierzchnię ataku, znacznie zmniejszając ryzyko cyberataków na hasła, ponieważ użytkownicy i urządzenia zawsze przechodzą drobiazgową weryfikację i nie mają zbędnych uprawnień.

Regularnie aktualizuj oprogramowanie, systemy operacyjne i aplikacje

Aktualizowanie oprogramowania, systemów operacyjnych i aplikacji jest ważne, ponieważ aktualizacje usuwają znane luki w zabezpieczeniach. Gdy takie luki w zabezpieczeniach pozostają dostępne, otwierają one furtkę dla cyberprzestępców, którzy mogą je wykorzystać za pomocą złośliwego oprogramowania i innych szkodliwych wirusów. Im szybciej luki w zabezpieczeniach zostaną usunięte, tym lepiej, dlatego zalecamy włączenie automatycznych aktualizacji.

Szkól pracowników w zakresie cyberbezpieczeństwa

Pracownicy bywają głównym wektorem ataków cyberprzestępców, dlatego ważne jest ich przeszkolenie, aby wiedzieli, czym są cyberataki i jak je rozpoznawać, oraz jakich najlepszych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa powinni przestrzegać. Edukuj pracowników, zapewniając szkolenia zwiększające świadomość bezpieczeństwa, comiesięczne biuletyny informacyjne lub nawet szkolenia bezpośrednie. Im większą wiedzę na temat cyberbezpieczeństwa mają pracownicy, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że padną ofiarą typowych cyberataków.

Wyłudzanie informacji (phishing) to powszechny cyberatak, w którym cyberprzestępcy usiłują nakłonić pracowników do przekazania im pieniędzy i poufnych informacji. Jednym ze sposobów na przeszkolenie pracowników w zakresie rozpoznawania wiadomości, będących próbą wyłudzenia informacji, jest przeprowadzanie symulacyjnych testów phishingowych dostępnych za pośrednictwem oprogramowania takiego jak KnowBe4. Dzięki temu dowiesz się, którzy pracownicy potrzebują dokładniejszego przeszkolenia zakresie wykrywania działań phishingowych, aby móc częściej poddawać ich testom phishingowym.

Zabezpiecz swoją organizację poprzez zarządzanie powierzchnią ataku

Zmniejszenie powierzchni ataku może wydawać się skomplikowane, ale jest konieczne, aby zmniejszyć ryzyko cyberataków. Wczesne inwestowanie w cyberbezpieczeństwo może zaoszczędzić organizacji miliony dolarów. Chcesz zmniejszyć powierzchnię ataku? Dowiedz się, jak rozwiązanie KeeperPAM może pomóc.