Napisane przez Tim Tran
Edytowany przez Anne Cutler
Oceniony przez Darren Guccione
Cyberwymuszenie to kategoria cyberprzestępstwa, która obejmuje groźby lub zmuszanie do działania wbrew woli użytkownika za pośrednictwem środków cyfrowych. Cyberwymuszenie zazwyczaj zakłóca działanie organizacji lub ujawnia jej wartościowe zasoby, takie jak dane poufne, własność intelektualna lub systemy infrastruktury. Następnie cyberprzestępca żąda od organizacji lub użytkowników indywidualnych okupu jako warunku zaprzestania kolejnych cyberataków albo odzyskania dostępu do poufnych plików i operacji. Okup zwykle ma postać środków finansowych lub dostępu do innych poufnych informacji.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co to jest cyberwymuszenie, na czym polega, jakie są typowe metody cyberwymuszenia i jak chronić przed nim organizację.
Chociaż terminy cyberwymuszenia i oprogramowania wymuszającego okup są często używane zamiennie ze względu na cechy wspólne, są to dwa różne pojęcia.
Cyberwymuszenie to rozległa kategoria cyberprzestępstwa, w którym cyberprzestępcy szantażują organizacje lub użytkowników indywidualnych, aby uzyskać wybrany cel. Cyberprzestępcy mogą zagrozić wyciekiem danych, przeprowadzeniem cyberataków, zakłóceniem działania, uniemożliwieniem dostępu użytkowników do danych lub zniszczeniem skradzionych danych, jeżeli ofiara nie przekaże okupu. Cyberwymuszenie wykorzystuje różne metody, takie jak publiczne udostępnienie danych osobowych, ataki DDoS i oprogramowanie wymuszające okup.
Oprogramowanie wymuszające okup to rodzaj złośliwego oprogramowania powszechnie używanego na potrzeby cyberwymuszenia. Jest często instalowane na urządzeniu użytkownika za pośrednictwem ataków wyłudzających informacje lub zestawów programów wykorzystujących luki. Oprogramowanie wymuszające okup uniemożliwia użytkownikom dostęp do danych poufnych, uzależniając go od przekazania okupu.
Oprogramowanie wymuszające okup to narzędzie, które może zostać wykorzystane przez cyberprzestępców do cyberwymuszeń. Wszystkie ataki z użyciem oprogramowania wymuszającego okup są uważane za formę cyberwymuszenia, ale nie wszystkie incydenty związane z cyberwymuszeniem obejmują użycie oprogramowania wymuszającego okup.
Cyberwymuszenie wymaga uprzedniego zidentyfikowania luk w zabezpieczeniach urządzeń lub systemów organizacji i wykorzystania ich do uzyskania nieautoryzowanego dostępu. Po uzyskaniu nieautoryzowanego dostępu cyberprzestępca próbuje uzyskać dostęp do jak największej liczby urządzeń, zablokować systemy i ukraść jak najwięcej danych. Następnie cyberprzestępca żąda od organizacji lub użytkownika indywidualnego przekazania okupu w celu odzyskania dostępu do danych poufnych, przywrócenia działania systemów lub uniknięcia kolejnych cyberataków.
Wyróżnia się pięć etapów cyberwymuszenia:
Cyberwymuszenie to rozległa kategoria cyberprzestępstwa, które obejmuje szereg metod zastraszania przez cyberprzestępców użytkowników indywidualnych oraz organizacji, aby uzyskać wybrany cel. Oto typowe metody cyberwymuszenia wykorzystywane przez cyberprzestępców.
Oprogramowanie wymuszające okup to rodzaj złośliwego oprogramowania, które uniemożliwia użytkownikom dostęp do danych poufnych. Po zainstalowaniu na urządzeniu oprogramowanie wymuszające okup blokuje dostęp użytkowników poprzez szyfrowanie plików lub urządzeń. W następnym kroku cyberprzestępcy kontaktują się z ofiarą, uzależniając przywrócenie dostępu od przekazania okupu. Jednak cyberprzestępcy mogą nie wywiązać się z obietnicy zwrócenia zaszyfrowanych danych po zapłaceniu okupu i sprzedać je w sieci dark web lub wymusić na ofiarach jeszcze wyższy okup.
Atak rozproszonej odmowy usługi (DDoS) to rodzaj cyberataku, który zakłóca prawidłowy ruch na wybranym serwerze. Cyberprzestępcy wykorzystują sieć naruszonych komputerów oraz innych urządzeń IoT nazywanych botnetem do przeciążenia serwera ruchem internetowym. Nadmiarowy ruch internetowy powoduje spowolnienie lub awarię serwera. Cyberprzestępcy żądają od organizacji okupu, który ma wstrzymać atak DDoS lub mu zapobiec.
Naruszenie danych ma miejsce, gdy cyberprzestępca kradnie informacje po ominięciu środków bezpieczeństwa organizacji. Cyberprzestępcy omijają środki bezpieczeństwa, wykorzystując luki w zabezpieczeniach. Po kradzieży danych poufnych cyberprzestępcy żądają od organizacji przekazania okupu, grożąc wyciekiem skradzionych danych.
Doxing oznacza publikację przez atakującego danych osobowych ofiary w Internecie. Atakujący może opublikować w Internecie adres domowy, numery kart kredytowych lub debetowych oraz inne informacje poufne ofiary.
Ta metoda wymaga od atakującego zebrania jak największej ilości informacji dotyczących celu za pośrednictwem cyberataków lub wykorzystania informacji udostępnianych publicznie, na przykład w mediach społecznościowych. Po zebraniu informacji cyberprzestępcy mogą zażądać od ofiar pieniędzy lub udostępnienia innych informacji poufnych, grożąc udostępnieniem danych osobowych.
Cyberwymuszenie może prowadzć do utraty poufnych informacji, zakłócenia działania i poważnych strat finansowych. Aby chronić się przed cyberwymuszeniem i ograniczyć jego skutki, organizacje muszą przestrzegać poniższych zasad.
Plan reagowania na incydenty określa obowiązki poszczególnych osób i zawiera listę procedur, których należy przestrzegać w przypadku naruszenia bezpieczeństwa. Umożliwia organizacjom reagowanie na incydenty związane z cyberbezpieczeństwem poprzez identyfikację cyberataków, usunięcie ich skutków oraz zapobieganie ich wystąpieniu w przyszłości. Ułatwia przygotowanie organizacji na wypadek cyberwymuszenia i ograniczenie jego skutków.
Organizacje powinny wdrożyć zasadę dostępu z najniższym poziomem uprawnień, aby zapobiec uzyskaniu przez cyberprzestępców dostępu do danych poufnych. Zasada dostępu z najniższym poziomem uprawnień to koncepcja cyberbezpieczeństwa, zgodnie z którą użytkownicy mają dostęp do danych poufnych wyłącznie w zakresie niezbędnym do wykonywania powierzonych im zadań. Gwarantuje dostęp do danych poufnych tylko upoważnionym użytkownikom. Wdrażając zasadę dostępu z najmniejszym poziomem uprawnień, organizacje mogą ograniczyć powierzchnię ataku, zminimalizować zagrożenia wewnętrzne i zapobiec poruszaniu się cyberprzestępców w sieci organizacji.
Organizacje powinny prowadzić szkolenia pracowników dotyczące najlepszych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa, aby zapobiec uzyskaniu dostępu do danych poufnych organizacji przez cyberprzestępców i wykorzystaniu ich do wymuszenia.
Cyberprzestępcy mogą wykorzystać słabe dane uwierzytelniające do uzyskania dostępu do systemów organizacji. Pracownicy powinni używać silnych oraz unikatowych haseł w celu ochrony kont. Wykorzystnie silnych oraz unikatowych haseł o odpowiedniej długości i złożoności utrudnia cyberprzestępcom ich złamanie i naruszenie kont.
Pracownicy powinni również włączyć MFA, aby chronić konta. Uwierzytelnianie wieloskładnikowe (MFA) to środek bezpieczeństwa, który dodaje dodatkowy etap uwierzytelniania przed uzyskaniem dostępu do kont. MFA umożliwia użytkownikom dodanie dodatkowej warstwy zabezpieczeń w postaci dodatkowych form uwierzytelnienia. MFA zapewnia dostęp do kont tylko upoważnionym użytkownikom.
Pracownicy muszą uczestniczyć w szkoleniach dotyczących cyberataków, aby umieć je rozpoznawać oraz ich unikać. Cyberprzestępcy często wykorzystują ataki inżynierii społecznej w celu skłonienia pracowników do udzielenia dostępu do poufnych informacji. Pracownicy powinni unikać klikania podejrzanych załączników lub linków, aby uniknąć ataków inżynierii społecznej.
Cyberprzestępcy mogą wykorzystać luki w zabezpieczeniach nieaktualnego oprogramowania w celu uzyskania nieautoryzowanego dostępu do kont, urządzeń lub sieci. Aktualizacje oprogramowania usuwają luki w zabezpieczeniach. Stosowanie aktualizacji oprogramowania pozwala organizacjom zapobiegać wykorzystaniu luk w zabezpieczeniach przez cyberprzestępców i zapewnia ulepszone funkcje bezpieczeństwa.
Organizacje i użytkownicy indywidualni mogą utracić dostęp do danych w wyniku cyberataków lub uszkodzenia sprzętu. Należy regularnie tworzyć kopie zapasowe danych w usłudze opartej na chmurze lub na fizycznym zewnętrznym dysku twardym, aby zagwarantować dostęp do danych użytkowników indywidualnych oraz organizacji. Wcześniej wykonana kopia zapasowa danych może zapobiec konieczności przekazania okupu przez użytkownika lub organizację po incydencie cyberwymuszenia.
Proces cyberwymuszenia często obejmuje wykorzystanie złośliwego oprogramowania do kradzieży danych poufnych. Wykorzystanie zaawansowanego oprogramowania antywirusowego może pomóc w zapobieganiu kradzieży danych przez cyberprzestępców. Oprogramowanie antywirusowe to program, który zapobiega działaniu znanego złośliwego oprogramowania, wykrywa je i usuwa z urządzeń. Oprogramowanie antywirusowe umożliwia użytkownikom indywidualnym i organizacjom wykrywanie oraz usuwanie złośliwego oprogramowania, zapobiegając zainfekowaniu systemów.
Cyberubezpieczenie to specjalistyczna polisa ubezpieczeniowa na potrzeby ochrony firm przed stratami spowodowanymi cyberatakami. Obejmuje koszty powiadomienia klientów organizacji o naruszeniu bezpieczeństwa, przywrócenia naruszonych tożsamości klientów oraz danych i naprawy uszkodzonych systemów. Cyberubezpieczenie zapewnia również organizacji pomoc specjalistów firm zewnętrznych w usuwaniu skutków ataku.
Tego rodzaju ubezpieczenie nie obejmuje jednak wcześniejszych naruszeń bezpieczeństwa lub ataków spowodowanych błędem użytkownika, nieodpowiednimi środkami bezpieczeństwa i lukami w zabezpieczeniach. Cyberubezpieczenie może pomóc w ograniczeniu skutków cyberataków, ale organizacje muszą zabezpieczyć dane i podjąć niezbędne środki ostrożności w celu zapobiegania takim atakom.
Cyberwymuszenia mogą mieć poważne konsekwencje, takie jak straty finansowe i utrata reputacji firmy. Organizacje muszą zabezpieczyć dane i zapobiegać naruszeniu systemów przez cyberataki. Najlepszym sposobem na zapobieganie incydentom związanym z cyberwymuszeniem jest wdrożenie rozwiązania PAM.
Zarządzanie uprzywilejowanym dostępem (PAM) dotyczy zabezpieczenia dostępu do wysoce poufnych danych i systemów oraz zarządzania takim dostępem. Rozwiązanie PAM może ułatwić organizacjom wdrożenie dostępu z najmniejszym poziomem uprawnień i zapewnienie bezpieczeństwa danych poufnych. Rozwiązanie PAM zapewnia organizacjom pełny wgląd w sieci, aplikacje, serwery, urządzenia i praktyki pracowników w zakresie haseł.
KeeperPAM™ to rozwiązanie do zarządzania uprzywilejowanym dostępem, które pomaga organizacjom zapobiegać incydentom związanym z cyberwymuszeniem. Łączy rozwiązania Keeper Enterprise Password Manager (EPM), Keeper Secrets Manager® (KSM) i Keeper Connection Manager® (KCM), umożliwiając organizacjom łatwe zarządzanie hasłami, kluczami tajnymi i dostępem zdalnym pracowników.
Poproś o demo rozwiązania KeeperPAM, aby zabezpieczyć dane poufne organizacji i chronić je przed incydentami związanymi z cyberwymuszeniem.
Mogą też Ci się spodobać
Stan zabezpieczeń odnosi się do ogólnego poziomu cyberbezpieczeństwa organizacji. Określa sposób reakcji mechanizmów, zasad, procedur i operacji organizacji na cyberzagrożenia oraz ochrony przed nimi. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się definicji stanu zabezpieczeń, dlaczego stan zabezpieczeń organizacji jest...
Wybierz język