PAM 
Według raportu IBM dotyczącego kosztów naruszenia danych w 2024 r. średni koszt jednego przypadku naruszenia danych osiągnął w ubiegłym roku najwyższy w historii poziom 4,88 mln USD, na co
Publikowany w dniu 13 grudnia, 2024
Główna różnica pomiędzy zarządzaniem tożsamością i dostępem (IAM) a zarządzaniem uprzywilejowanym dostępem (PAM) polega na tym, że IAM określa dostęp poszczególnych użytkowników do zasobów, a PAM zabezpiecza dostęp do informacji poufnych. IAM dotyczy wyłącznie tożsamości użytkowników, a PAM jest częścią IAM, ponieważ obejmuje monitorowanie tożsamości użytkowników z dostępem do danych uprzywilejowanych.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o IAM i PAM, głównych różnicach pomiędzy nimi i kiedy należy je wdrożyć w organizacji.
Co to jest zarządzanie tożsamością i dostępem (IAM)?
Zarządzanie tożsamością i dostępem (IAM) ułatwia zarządzanie dostępem pracowników do określonych zasobów i systemów w organizacji. IAM koncentruje się na identyfikacji użytkowników za pośrednictwem danych uwierzytelniających logowania, kontroli dostępu na podstawie ról oraz przyznawaniu dostępu do systemów na podstawie określonych uprawnień. IAM można porównać do służbowej karty dostępu. Po zeskanowaniu karty można uzyskać dostęp do wejść do budynku, a także określonych pomieszczeń, do których przyznano użytkownikowi dostęp w oparciu o jego obowiązki.
Co to jest zarządzanie uprzywilejowanym dostępem (PAM)?
Zarządzanie uprzywilejowanym dostępem (PAM) to dziedzina IAM, która obejmuje monitorowanie dostępu do danych poufnych organizacji. Celem PAM jest zapewnienie bardziej rygorystycznej kontroli bezpieczeństwa i monitorowanie aktywności kont uprzywilejowanych, które są wykorzystywane do przetwarzania danych poufnych, takich jak płace lub zasoby IT w organizacji. W przypadku braku wdrożenia PAM ewentualne naruszenie danych w organizacji może spowodować wyciek najważniejszych danych oraz ich wykorzystanie przez cyberprzestępców. Jeśli IAM można porównać do służbowej karty dostępu, PAM pełni rolę karty dostępu do pomieszczenia zawierającego wysoce poufne informacje.
Trzy główne różnice pomiędzy IAM a PAM
Mimo że PAM jest dziedziną IAM, istnieje kilka zasadniczych różnic pomiędzy tymi dwoma systemami zarządzania dostępem.
1. IAM zarządza tożsamością użytkownika, a PAM kontroluje uprzywilejowany dostęp
Jedną z głównych różnic pomiędzy IAM a PAM jest grupa użytkowników, których dotyczy zarządzanie, ponieważ IAM dotyczy tożsamości wszystkich użytkowników, a PAM wyłącznie kont uprzywilejowanych. IAM koncentruje się na roli tożsamości użytkowników oraz ich ról w organizacji, analizując takie czynniki, jak tożsamość użytkownika, systemy, do których powinien mieć dostęp oraz sposób uzyskania do nich dostępu. Na przykład, IAM zapewnia dostęp do niezbędnych zasobów wszystkim pracownikom w organizacji, jeśli znajdują się w określonej lokalizacji o wyznaczonej porze, na przykład w godzinach pracy.
PAM umożliwia zarządzanie dostępem uprzywilejowanych użytkowników do najważniejszych systemów oraz jego monitorowanie z priorytetem dla kont o uprawnieniach wyższego poziomu, takich jak konta administratorów lub zespołu IT. Zastosowanie PAM umożliwia określenie pracowników, którzy otrzymują uprzywilejowany dostęp, czasu dostępu do poufnych systemów oraz działania, jakie mogą wykonywać po uzyskaniu takiego dostępu. PAM zapewnia ścisłą kontrolę nad kontami uprzywilejowanymi uzyskującymi dostęp do kluczowych systemów i zasobów, co umożliwia zapobieganie naruszeniom szczególnie poufnych danych.
2. IAM zapewnia szerszą kontrolę dostępu, a PAM koncentruje się na podwyższonych uprawnieniach
IAM zapewnia dostęp wszystkim użytkownikom w organizacji i zarządza nim, oferując szerszą kontrolę dostępu w porównaniu do PAM, które koncentruje się na kontach uprzywilejowanych. IAM zapewnia odpowiednie uprawnienia do skutecznego wykonywania zadań wszystkim użytkownikom bez konieczności priorytetowego traktowania kont uprzywilejowanych.
PAM monitoruje dostęp użytkowników do kont administracyjnych wysokiego poziomu, ograniczając dostęp do poufnych systemów oraz zapewniając ścisłą kontrolę nad działaniami użytkowników dotyczącymi poufnych danych. Zastosowanie rozwiązania PAM w organizacji umożliwia monitorowanie wykorzystania dostępu uprzywilejowanego za pośrednictwem funkcji bezpieczeństwa, takich jak dostęp typu just-in-time (JIT), zapewniający użytkownikom dostęp do poufnych systemów wyłącznie przez określony czas na potrzeby wykonania określonych zadań.
3. IAM zapewnia szeroki wgląd w dostęp, a PAM monitoruje aktywność użytkowników z wyższymi uprawnieniami
IAM można porównać do dostępu do sklepu zawierającego towary o różnej wartości, a PAM oznacza dostęp do najcenniejszych produktów, takich jak biżuteria przechowywana w zamkniętej gablocie. IAM zapewnia w organizacji pełny wgląd w aktywność wszystkich pracowników, systemy, dostęp i uprawnienia. IAM można na przykład wykorzystać do sprawdzenia, czy pracownik ma dostęp do określonej aplikacji, a także na potrzeby zapewnienia pracownikom dostępu do ogólnych informacji w zależności od ich roli w firmie.
PAM umożliwia szczegółowe śledzenie oraz audyt działań uprzywilejowanych użytkowników. PAM służy na przykład do monitorowania działań administratorów IT oraz administratorów zabepieczeń w organizacji. PAM śledzi działania poszczególnych administratorów z uprawnieniami uprzywilejowanymi, ponieważ dane i systemy, do których mają dostęp, są bardziej poufne niż dane i systemy, do których mają dostęp zwykli pracownicy w zależności od ich roli.
Kiedy wdrożyć każde z rozwiązań w organizacji
Zwykle należy wdrożyć w organizacjach zarówno IAM, jak i PAM, w zależności od rodzaju użytkowników i wykorzystywanych danych.
Kiedy należy wdrożyć IAM
Należy wdrożyć IAM w organizacji w następujących sytuacjach:
- Zarządzanie ogólnym dostępem użytkowników: IAM należy wdrożyć w przypadku konieczności określenia, kto może uzyskać dostęp do określonych zasobów w organizacji, niezależnie od tego, czy dotyczy to nowej firmy, czy organizacji, która szybko się rozwija. Zastosowanie IAM umożliwia określenie dostępu poszczególnych użytkowników, co zmniejsza ryzyko naruszeń danych.
- Całościowe zarządzanie dostępem użytkowników w organizacji: jeśli organizacja ma dużą liczbę użytkowników, którzy potrzebują dostępu do różnych systemów, IAM może ułatwić przyznawanie uprawnień na podstawie tożsamości użytkownika na większą skalę. Gwarantuje to odpowiedni dostęp do systemów wszystkich użytkowników, jednocześnie zmniejszając ryzyko błędu ludzkiego podczas ręcznej aktualizacji uprawnień.
Kiedy należy wdrożyć PAM
Należy wdrożyć PAM w organizacji w następujących sytuacjach:
- Konieczność kontroli, monitorowania i audytu uprzywilejowanego dostępu: należy wdrożyć PAM, jeśli konieczne jest ograniczenie dostępu do kont uprzywilejowanych, monitorowanie działań użytkowników z dostępem uprzywilejowanym oraz audyt ich aktywności w organizacji. Zapewni to dostęp do danych poufnych wyłącznie autoryzowanym użytkownikom oraz zapis ich aktywności w poufnych systemach.
- Monitorowanie i audyt działań użytkowników o podwyższonych uprawnieniach: użytkownicy o podwyższonych uprawnieniach mają dostęp do najważniejszych danych w organizacji, dlatego wdrożenie rozwiązania PAM ułatwi śledzenie i kontrolę działań tych użytkowników. PAM gwarantuje, że uprzywilejowani użytkownicy podejmują wyłącznie autoryzowane działania, zapewniając wgląd w aktywność uprzywilejowanych użytkowników oraz ścieżki audytu w czasie rzeczywistym.
Zarówno IAM, jak i PAM mają duże znaczenie dla cyberbezpieczeństwa
Zarówno IAM, jak i PAM mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia organizacji najwyższej ochrony i muszą być ze sobą powiązane, aby zapewnić najlepsze zarządzanie dostępem do wszystkich kont. Aby zastosować wiedzę na temat IAM i PAM oraz ich powiązania w praktyce, należy wdrożyć rozwiązania najlepiej dostosowane do potrzeb organizacji, takie jak KeeperPAM®. KeeperPAM umożliwia wdrożenie zarządzania uprzywilejowanym dostępem za pośrednictwem architektury zero-trust w chmurze, którą zapewnia łatwość zastosowania na dużą skalę w organizacji.
Już dziś zamów wersję demo KeeperPAM, aby uzyskać pełny wgląd w aktywność uprzywilejowanych użytkowników w organizacji oraz kontrolę nad ich działaniami.
